Dziwne odruchy, nad którymi nie da się zapanować

Odruchy to taki głupi wynalazek w głowie nad którym nie masz kontroli. Kiedy twoje ciało i zmysły są poza zasięgiem tego, co robisz, wydarza się coś irracjonalnego. Potem kiedy to zrobiłeś, uświadamiasz sobie jak bardzo nieodgadnięte są odruchy ludzkie.

Każdy takich odruchów ma sporo. Poznajcie kilka, na których najczęściej się przyłapuję.

Liczenie wagonów przejeżdżających pociągów

Często jeżdżę pociągami. Gdy inni gapią się w ekrany smartfonów, drudzy na tabliczki ze stacjami, jeszcze inni na cycki, a ja oprócz gapienia się na cycki za każdym razem gdy przejeżdża jakiś pociąg, podnoszę głowę i zaczynam liczyć wagony. Nie jest mi ta liczba do niczego potrzebna, ale robię to odruchowo. Po policzeniu nie zapamiętuję tej liczby. Nigdy nie pamiętam ile wagonów miał pociąg, którego ostatnio liczyłem. To po co to robię? Pytaj się mnie, a ja ciebie 🙂

Nalewanie do szklanki, by potem napić się z butelki

Gdy nalewam sobie wody lub soku do szklanki, zanim odłożę butelkę lub karton, najpierw z nich się napiję. Nawet wtedy, gdy napoju do szklanki nalałem do pełna. Tak, jak bym czuł, że muszę wziąć na zapas łyka z butelki, gdyż zabraknie mi tego, co mam w szklance. Choćby nie wiem jak wielka szklanka była.

Wielokrotne wychodzenie z mieszkania

Wychodząc z domu, gdy już zamknę drzwi na klucz, chcę dla pewności sprawdzić czy wszystko spakowałem. Kiedyś jeszcze sprawdzałem, czy mam pozamykane okna, ale od kiedy mieszkam na parterze, mogę sprawdzić to zaraz po wyjściu z klatki schodowej. Elektroniki, dzięki automatyce też już nie sprawdzam, ale sama świadomość, że czegoś się nie zrobiło przed wyjściem powoduje, że zanim wyjdę z domu, muszę wielokrotnie otwierać i zamykać mieszkanie w celu sprawdzenia nie wiadomo czego.

Robienie zakupów na zapas

Idziesz sobie do sklepu po zwykły makaron, Świeżaki, sos do spaghetti, bazylię, wino, ser i parę innych rzeczy, a wracasz z całym plecakiem artykułów, których nie planowałeś kupić. Nawet aplikacja Listonic wtedy ci nie pomoże. “Tak na wszelki wypadek gdyby zabrakło” – tłumaczysz się tak, jak by miała nadejść wojna z Czechosłowacją lub cały tydzień miała zapanować na świecie niedziela niehandlowa. Jest to taka obawa przez zabraknięciem czegoś w środku nocy. A potem lodówka singla jest pełna, jak by mieszkał tu cały zespół Kelly Family.

Mówienie “dzień dobry” kilka razy dziennie tej samej osobie

W pracy jadąc windą mijam kilka razy dziennie te same osoby pracujące w tym samym budynku. Za każdym razem mówię im “dzień dobry”. Zanim zdążę niepowiedzieć – mówię te słowa. A tego się nie da oddzieńdobrzyć. I tak co chwilę.

Syndrom FOMO

Jeszcze do niedawna miałem taki zwyczaj chodzić wszędzie ze smartfonem, żeby nie przegapić żadnego powiadomienia. Byle piknięcie z jakiejś aplikacji, a ja już musiałem sprawdzić dokładnie w tej samej sekundzie co do mnie przyszło. Nieważne czy to poczta, messenger, SMS, Asystent Google, Tinder czy inne wiadomości push z iksdyliona apek. Szybko się tego odzwyczaiłem kiedy zauważyłem, że tego samego odruchu nie lubię u osób, z którymi właśnie stoję w cztery oczy i rozmawiamy, a ona w tym czasie wyciąga smartfona i traci uwagę na rozmowie.

To tylko kilka odruchów, które jako pierwsze przychodzą mi do głowy. Jest ich znacznie więcej, ale nie będe robił sobie wstydu. Mam nadzieję, że nie mam jakichś dziwnych odruchów kiedy śpię i o tym nie wiem 🙂